biraz kendimde gibiyim şimdilerde.alımsız sade bir iççekişten ibaretim.durgun,belkide bir kuyu,karanlık,uçsuz bıçaksız.
zaman düşüyor işte sen koştukça.ya da kaçıyor işte,her neyse,her kimdeyse neyse bileniyorum.
evet anlaşıldığı üzre böyle saçma sapık kelimelerle bir yere varılamıyor.
o zaman en iyisi durmak,en kötüsü de elektrik bence.
pek azımsanacak sayıda bir içkaçış değil bu aslına.hareket halinde herşey şey ve ihtimaller üzerine kuruluymuş dünya.bir nevi,kader.
koyu kumsal bir şehir gibi kadın.ya da yine koyu kumsal ama kadın gibi bir şehir.ve de her neyse.kutu kutu pense,hatta piyano piyano portakal,hem de otomatik.
galiba odamın duvarı için bir şeyler almalıyım.değişiklik güzel şey.yeni bir benimseyiş özümseyiş.her seferinde hüsran olsa da sonumuz,ne yapalım böyle gelmiş,böyle gelmiş.
velhasıl kelam,gidiyormuştum.
ruhi mücerret 
Yorum bırakın